DCM - Kardiomiopatia Rozstrzeniowa

Spisu treści:

DCM - Kardiomiopatia Rozstrzeniowa
DCM - Kardiomiopatia Rozstrzeniowa

Wideo: DCM - Kardiomiopatia Rozstrzeniowa

Wideo: DCM - Kardiomiopatia Rozstrzeniowa
Wideo: Дилатационная кардиомиопатия. Патогенез. Dilated Cardiomyopathy 3D 2024, Marzec
Anonim

Kardiomiopatia rozstrzeniowa

Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) to rozszerzenie (rozszerzenie) jednej lub obu jam serca. Jest to najczęstszy rodzaj choroby mięśnia sercowego. Każdego roku występuje około dwóch do trzech nowych przypadków na 100 000 mieszkańców. Mężczyźni chorują częściej niż kobiety. Średni wiek w chwili rozpoznania wynosi około 40 lat. Choroby nie można wyleczyć. Jednak dzięki nowoczesnej terapii niewydolności serca rokowanie poprawia się zauważalnie.

nawigacja

  • Kontynuuj czytanie
  • więcej na ten temat
  • Porady, pliki do pobrania i narzędzia
  • Jakie są przyczyny kardiomiopatii rozstrzeniowej?
  • Jakie są objawy?
  • Jak stawia się diagnozę?
  • Jak leczy się kardiomiopatię rozstrzeniową?

Jakie są przyczyny kardiomiopatii rozstrzeniowej?

DCM może mieć nieznane pochodzenie (idiopatyczne) lub być spowodowane różnymi czynnikami, np.

  • predyspozycje rodzinno-genetyczne (w około 20 procentach przypadków DCM),
  • Infekcje, zwłaszcza wirusami (około 60 procent),
  • Zaburzenia układu immunologicznego,
  • toksyczny: szczególnie w przypadku przewlekłego nadużywania alkoholu,
  • inne choroby serca, takie jak wady zastawek lub CAD.

Mięśnie serca są uszkadzane przez szkodliwe wpływy i przeplatane tkanką bliznowatą. W rezultacie jamy serca rozszerzają się, a serce zostaje powiększone. Sam mięsień sercowy (mięsień sercowy) jest zwykle tylko umiarkowanie pogrubiony. Wydajność serca spada, a do krążenia można wpompować mniej krwi. Ponadto serce traci swoją elastyczność, co z kolei prowadzi do zmniejszonego wypełnienia komór serca. Prowadzi to do coraz większych uszkodzeń serca.

Jakie są objawy?

Wiele objawów kardiomiopatii rozstrzeniowej odpowiada objawom niewydolności serca. Obejmują one:

  • Zmniejszenie wydajności,
  • postępująca duszność,
  • Obrzęk (w tym nóg i płuc).

W przebiegu choroby może dojść do nasilenia niewydolności serca i wystąpienia dławicy piersiowej. Ciężkie zaburzenia rytmu serca mogą prowadzić do nagłej śmierci sercowej. Skrzepy krwi mogą tworzyć się w jamach serca, powodując udary i zatorowość płucną.

Jak stawia się diagnozę?

Przede wszystkim w rozmowie lekarz - pacjent odnotowywane są dolegliwości (np. Zmniejszająca się prężność, duszność, kołatanie serca). Następnie wykonuje się badanie przedmiotowe, USG serca (echokardiografia), EKG i RTG klatki piersiowej. W niektórych przypadkach wymagane jest badanie cewnikowania serca i pobranie próbek tkanek z mięśnia sercowego. W tym celu wprowadza się cewnik przez dużą żyłę (np. W pachwinie) i wprowadza przez układ żylny do serca. Tutaj niewielką ilość tkanki usuwa się małymi kleszczami. Zwykle wystarczające jest znieczulenie miejscowe w miejscu wejścia cewnika.

Jak leczy się kardiomiopatię rozstrzeniową?

Podstawowymi celami są leczenie wszelkich chorób podstawowych oraz terapia niewydolności serca i arytmii serca. Często konieczne jest zahamowanie krzepnięcia krwi przez leki, aby zapobiec tworzeniu się skrzepów krwi, a tym samym ryzyku udaru i zatorowości płucnej.

Jeśli leczenie farmakologiczne jest niewystarczające, można rozważyć przeszczep serca. W celu wypełnienia luki aż do przeszczepu coraz częściej stosuje się mechaniczne systemy pomp. Ta mechaniczna ulga może prowadzić do pewnego wyzdrowienia serca, tak że przeszczep nie jest już konieczny nawet po usunięciu systemu pompy. W wyjątkowych przypadkach możliwa jest również implantacja sztucznego serca.

Choroby nie można wyleczyć. W zależności od ciężkości niewydolności serca, około 10 do 20 procent osób dotkniętych chorobą umiera w ciągu roku od zdiagnozowania w wyniku choroby. Jednak dzięki nowoczesnej terapii niewydolności serca rokowanie ulega wyraźnej poprawie.